مسئله احترام و سو‌ءتفاهم!

روز جمعه یک بازی مهم در چارچوب مسابقات لیگ نونهالان برتر کشور برگزار شد که در آن دو تیم مشهدی یاران خداداد و بادامکی به تساوی بدون گل رضایت دادند. این مسابقه که دربی مشهدی ها بود، سوای حساسیت ذاتی ا ش به‌دلیل منسوب‌بودن تیم‌ها به دو بزرگ فوتبال خراسان حساسیتی دوچندان هم پیدا کرده بود و برای همین حاشیه ساز شد.

همین موضوع، اصل مسابقه را که رقابتی نزدیک بین گروهی از نونهالان لایق فوتبال استان بود، زیر سؤال برده و کار به‌جایی رسید که همه‌چیز این بازی تحت‌تأثیر حاشیه‌هایی قرار گرفت که رقم‌زنندگان آن، دو بزرگ فوتبال خراسان و صدالبته دست‌اندرکاران هیئت فوتبال بودند. از نقطه نظر حرفه‌ای، اتفاقات حاشیه‌ای این بازی اگرچه تلخ بوداما خیلی عجیب‌وغریب نبود و مشابه آن را بارها نه در فوتبال خراسان، بلکه در فوتبال کشور و حتی جهان هم دیده‌ایم. اینکه حیثیت نام‌ها حساسیت بازی را تا نقطه جوش بالا ببرد، اتفاقی عادی است و کم‌طاقت‌بودن افراد حتی اگر خداداد و حسین بادامکی آن هم در سطح لیگ نونهالان باشند، خیلی چیز عجیبی نیست و نباید داستان را بیخود بزرگ کرد.

اما چند ان‌قلت این وسط وجود دارد که پرداختن و توجه به آن نه از باب این بازی (که تمام شده و رفته)، بلکه از باب صیانت از عرصه فوتبال قابل توجه است. اول اینکه احترام پیشکسوت بر همه واجب است. این بدون شک از هر درسی و هر آموزشی برای نونهالانی که روز جمعه هاج‌وواج نظاره‌گر اتفاقات بازی بودند، مهم‌تر است. متأسفانه در این روز، هم از ناحیه سکوها و هم از ناحیه عوامل برگزارکننده مسابقه به این مسئله کم‌توجهی شد، به‌طوری‌که در برخی لحظات احساس شد عمدی در این کار است. شعار‌های بدی که به بهانه تشویق تیم خودی از روی سکوها داده شد، به‌راحتی با پادرمیانی بزرگان هر دو تیم جمع‌شدنی بود، اما این اتفاق نیفتاد تا همین مسئله که معلوم نشد ایده و ابتکار چه کسی بود؟! آتش حوادث بازی را روشن کند.

نکته بعدی بحث حضور تیم رئیس هیئت فوتبال در این مسابقات است که جای تأمل دارد. در قانون هیئت‌های ورزشی توصیه شده که مسئولان هیئت‌های ورزشی حق تیم‌داری و فعالیت حرفه‌ای در همان رشته‌ای که عضو هیئت هستند، ندارند، اما به این مسئله در ورزش خراسان، خاصه فوتبال توجهی نمی‌شود. ما به‌کرات در سال‌های اخیر دیده‌ایم که اعضای هیئت، هم تیم‌داری کرده‌اند و هم مربیگری! این موضوع همیشه محل اختلاف و اعتراض و سوء تفاهم تیم‌ها بوده و با اینکه در بسیاری از موارد هم عدالت به‌درستی رعایت شده،‌ صرف حضور تیمی منتسب به مسئولان هیئت همواره مناقشه‌برانگیز بوده و بهتر است این مسئله برای یک‌بار هم که شده، کامل حل‌وفصل شود.

البته اینکه بگوییم کسی مثل حسین بادامکی که از مفاخر فوتبال خراسان است، وارد عرصه تیم‌داری نشود، نه‌تنها اشتباه بلکه اجحاف به خود فوتبال خراسان است اما این حرف هم که حضور بادامکی‌ها در قامت رئیس هیئت فوتبال مشهد می‌تواند در روند برگزاری مسابقات تأثیر بگذارد، حرف حق و درستی است. نکته سوم در این ماجرا بحث دبیر جدید هیئت فوتبال مشهد است که با اینکه سابقه خوبی در فوتبال دارد و پیش‌تر در جامه داوری بارها او را در مسابقات گوناگون دیده‌ایم، چندان مورد وثوق اهالی فوتبال نیست.

اینکه بداقبالی فوتبالی‌ها به اوبجاست یا نابجا؟ بحثی مستقل است که در این مقوله نمی‌گنجد، اما به‌هرحال واقعیتی است که وجود دارد. البته این‌ها را هم باید مدنظر داشت که دبیر جدید هیئت به‌جای کسی آمده که پانزده سال در این سمت بوده و ارتباط خوبی با تیم‌ها داشته و اینکه خیلی نسبت به او خوش‌رو نباشند، طبیعی است؛ اما به‌هرحال باید پذیرفت که این انتساب جای تأمل دارد. گاهی یک اتفاق کوچک و به‌ظاهر نه‌چندان مهم می‌تواند یک ذهنیت غلط ایجاد کند که به‌دنبال آن یک زنجیره از اتفاقات بد بیفتد.